برنامه ریزی تولید و تامین

در هر سازمان توليدي، برنامه ريزي توليد به عنوان اصلي ترين موتور محرکه سازمان محسوب مي شود. ماموريت سيستم برنامه ريزي توليد، مديريت سفارشات، ساخت محصولات و بررسي قطعات مورد نياز و صدور درخواست هاي تامين اين قطعات از طريق رزرو از انبار و يا ارسال به تدارکات مي باشد و همچنين برنامه ريزي جهت توليد با در نظر گرفتن ظرفيت هاي در دسترس منابع و ماشين هاي توليدي مي باشد. اجراي درست و به موقع اين موارد نيازمند وجود سيستم جامعي است که بتوان به وسيله آن براساس اطلاعات سازمان، برنامه ريزي نمود.

در بندهای بعدی برخی مفاهیم مربوط به سیستم برنامه‌ریزی تولید رسام تشریح می‌گردد.

• پیش برنامه تولید: با استفاده از امکانات گسترده سيستم برنامه ريزي توليد، اطلاعات مربوط به برنامه هاي فروش محصولات توليدي  بصورت اتوماتيک اخذ مي گردد و بر اين مبنا، اطلاعات اوليه پيش برنامه توليد به تفکيک ماه در سيستم ايجاد مي گردد. همچنين اولويت هاي توليد در پيش برنامه توليد تعيين مي شود.
• برنامه تولید: بعد از اجراي پيش برنامه توليد و تشکيل درخت توليد، خروجي مورد نياز توليد که همان برنامه توليد است تشکيل مي گردد. در برنامه توليد تعداد مورد نياز اقلامي که مي بايست در روند توليد قرار گيرند مشخص مي گردد و برنامه ايستگاه هاي کاري تعيين مي شود و براساس ظرفيت هاي موجود نيروي انساني، شيفت هاي کاري، ظرفيت ايستگاه هاي کاري و ماشيني و … زمان توليد هر محصول و نيمه ساخته مشخص مي گردد. اين برنامه کاملا اجرايي و قابل ارائه به واحدهاي توليدي بوده و مي تواند مستقيما مبناي توليد روزانه واحدها قرار بگيرد.
• مدیریت حکم کار: زمانيکه سايت هاي توليدي براي توليد محصولات موردنياز آماده مي شوند، ارجاع کار توليد اقلام طبق حکم کاري به آنها انجام مي گردد، که طي آن مشخص مي شود هر واحد توليدي ملزم است چه دستگاه هايي و به چه تعدادي را توليد نمايد، براي مديريت اين موارد از ماژول مديريت حکم کار کمک گرفته مي شود.
• مدیریت پیمانسپاری تولید: گاهي سازمان توليدي براي توليد اقلام مورد نياز ظرفيت لازم را نداشته و نياز است ساخت و توليد اين اقلام را بصورت برونسپاري و از طريق شرکت هاي ديگري انجام دهد. به منظور مديريت مکانيزه روند توليد اينگونه محصولات، ماژول مديريت پيمانسپاري توليد در نظر گرفته شده است.
• ظرفیت سنجی: با آگاهي از ظرفيت هاي موجود در شرکت و ميزان قابليت افزايش اين ظرفيت ها، هر سازمان توليدي قادر خواهد بود برنامه ريزي توليد دقيقتر و زمانمندتري را ارائه نمايد. در دنياي رقابت امروز تحويل به موقع سفارشات مي تواند يکي از شاخصه هاي اصلي برتري نسبت به ساير رقبا باشد. براساس اطلاعاتي که در مهندسي محصول وجود دارد، مي توان به راحتي زمان توليد يک محصول را پيش بيني نمود. اينها ظرفيت هاي استاندارد تعريف شده اي هستند که براي شيفت هاي کاري، سايتها يا واحدهاي توليدي و نفرات انساني در نظر گرفته شده‌اند. چنانچه برنامه هاي توليدي که به واحدهاي توليدي ارجاع داده مي شوند، بيش از ظرفيت استاندارد باشد و به عبارتي سرريز داشته باشيم، مي توان سياست هاي افزايش ظرفيت، مانند افزايش تعداد و ساعات شيفت کاري، نيروي انساني و ظرفيت ماشيني را صادر نمود.

بعنوان مثال چنانچه نياز باشد که محصولي در مدت زمان 2 ماه تحويل مشتري داده شود ولي زمان توليد محصول با ظرفيت هاي استاندارد 3 ماه باشد، مي توان از برنامه افزايش ظرفيت استفاده نمود تا تحويل محصول طبق زمانبندي انجام شود. ولي در صورتي که بخواهيم طبق ظرفيت هاي موجود حرکت کنيم زمان تحويل محصول  براساس استاندارد تعريف شده در نظر گرفته مي شود.